"تالاب میانگران در جنوب غربی کوهپایه زاگرس و در فاصله یک و نیم کیلومتری شهرستان ایذه در شمال شرقی استان خوزستان واقع شده‌است. این تالاب که از تالاب‌های مطرح ایران می‌باشد، به‌طور میانگین ۲۵۰۰ هکتار وسعت دارد که در فصول پرآب سال خصوصاً زمستان وسعت آن به بیش از ۳۰۰۰ هکتار و در سال‌های کم باران وسعت آن به کمتر از ۲۵۰۰ هکتار نیز می‌رسد.[نیازمند منبع] د.[۱] در پیرامون تالاب روستاه‌های طایفه نوروزی موجود است که از جمله آن‌ها می‌توان میانگران علیا، خنگ کرمعلیوند، خنگ یارعلیوند، میانگران سفلی، خنگ اژدر، راسفند، و کول فرح، و … را نام برد.[۲] منبع درآمد مردم حاشیه تالاب میانگران در گذشته از طریق دامداری و کشاورزی به خصوص کشت گندم، جو، ماش و برنج است اما در سال‌های اخیر بیشتر به مشاغل دولتی، اداری، دانشگاهی و… روی آورده‌اند . پرباران‌ترین ماه سال در این تالاب، دی ماه و کم باران‌ترین آن از اواخر خرداد تا اواسط مهرماه، میانگین تبخیر ماهیانه ۱۷۳میلیمتر، حداقل رطوبت نسبی ۲۵درصد است. هوای منطقه معمولاً در فصل تابستان همراه با شرجی و در زمستان‌ها سرد است به گونه‌ای که در پاره‌ای از موارد ارتفاعات اطراف آن از برف پوشیده می‌شود.

"

سیستم آبی تاریخی شوشتر (به انگلیسی: Shushtar Historical Hydraulic System) که به نام سازه‌های آبی تاریخی شوشتر نیز نامیده می شود، مجموعه‌ای به هم پیوسته از ۱۳ اثر تاریخی شامل پلها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌های دست کند و تونل‌های عظیم هدایت آب هستند که در ارتباط با یکدیگر کار می‌کنند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان، جهت بهره‌گیری بیشتر از آب ساخته شده‌اند. در سفرنامه مادام ژان دیولافوآ[۱] باستان‌شناس نامدار فرانسوی از این محوطه به عنوان بزرگ‌ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد شده‌است. این ۱۳ اثر تاریخی به فاصله کمی از یکدیگر درمحدوده شهر شوشتر واقع شده‌اند با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵، با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر به صورت یکجا به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسیده‌اند.

"سد کرخه یکی از بزرگ‌ترین سدهای خاکی دنیا و بزرگ‌ترین سد خاکی ایران و خاورمیانه است که بر روی رودخانهٔ کرخه در ۲۲ کیلومتری شمال غربی شهرستان اندیمشک در استان خوزستان ساخته شده‌است.[۵][۶]

کرخه با تاجی به طول ۳٬۰۳۰ متر و ارتفاع ۱۲۷ متر از لحاظ حجم بدنه بزرگ‌ترین سد تاریخ ایران است و با حجم مخزنی به میزان ۷ میلیارد و ۳۰۰ میلیون مترمکعب، بزرگ‌ترین دریاچهٔ مصنوعی ایران را پدیدآورده است.[۷] عملیات اجرایی این سد در سال ۱۳۷۰ آغاز و در سال ۱۳۸۰ به پایان رسیده است. متوسط تولید انرژی سالیانهٔ این نیروگاه روزمینی ۹۳۴ میلیون کیلووات ساعت است. نیروگاه این سد با ظرفیت ۴۰۰ مگاوات از زمان بهره‌برداری در سال ۱۳۸۱ تا پایان سال ۱۳۸۷ توانسته بیش از ۴٬۹۴۱ میلیون کیلووات بر ساعت برق تولید کند.[۷] از جمله پروژه‌های مهمی که در کنار این طرح اجرا شده ساخت تونل دشت عباس است. این تونل به منظور انتقال آب مورد نیاز برای آبیاری اراضی دشت‌عباس از دریاچهٔ سد کرخه، به صورت تحت فشار، به طول ۶٬۰۹۷ متر و قطر داخلی ۵٫۵ متر ساخته شده‌است."