آغوزنون از دیگر شیرینی‌های سنتی و خوش‌طعم استان سرسبز مازندران می‌توان به آغوزنون اشاره کرد که در جشن‌ها و مراسمات استفاده می‌شود. زنان خانه‌دار مازندرانی هر ساله برای جشن شب یلدا، شیرینی آغوزنون را طبخ می‌کنند و کنار خانواده به همراه دیگر تنقلات، میل می‌کنند. آغوزنون در استان مازندران به دو صورت طبخ می شود که یک نوع آن کنجی یا آغوزنون نام دارد و دیگری به شکل خام است که به پیس گنده معروف است. این شیرینی خوشمزه سرشار از مواد معدنی و مغذی(فسفر، کلسیم، آهن، ویتامین D) است و در ترکیبات آن کنجد و گردو بکار می‌برند. افرادی که به این استان سفر می‌کنند از این شیرینی برای دوستان و اقوامشان به عنوان سوغات خریداری می‌کنند.

برنجک برنجک از دیگر شیرینی‌های سنتی و معروف استان مازندران به حساب می‌آید که با برنج درست می‌شود. در استان مازندران از این شیرینی در مجالس و مهمانی‌ها استفاده می‌کنند.

یکی از شیرینی‌های سنتی استان مازندان، پشت زیک است. این خوراکی لذیذ و خوش عطر به سوهان کنجدی شهرت دارد و اسم آن برگرفته از پرنده‌ای به اسم زیک است.

در میان دست بافت‌های روستایی، جاجیم از اهمیت بیشتری برخوردار است و کاربردهایی نظیر زیرانداز، پشتی، سجاده رختخواب پیچ، مفرش، پتو، وریه کرسی و... داردو این هنر در بسیاری از مناطق روستایی از جمله «متکازین» از توابع بهشهر بخش دودانگه شهرستان ساری، آلاشت سواد کوه، کجور، نوشهر و کلاردشت چالوس اقبال و توجه‌است. در روستای کوهستانی و ییلاقی متکازین در بخش هزار جریب بهشهر، اصولاً بافت جاجیم توسط زنان صورت می‌گیرد و مردان جز در مرحله تهیه پشم، نقش چندانی ندارند.

رشته به رشته رشته به رشته نوعی دیگر از شیرینی‌های سنتی و پرطرفدار استان مازندران است که طعمی فوق‌العاده دارد. بانوان هنرمند مازندرانی این شرینی را از ترکیب موادی چون گردو، رشته (تهیه شده از آرد برنج) خاک قند، هل و روغن درست می‌کنند.قماق قمام از دیگر شیرینی‌های سنتی و معروف استان مازندران است و جالب است بدانید که در پخت آن از شکر استفاده نمی‌شود. موادی چون شنبلیله، آرد گندم، کره، تخم مرغ، جعفری، شوید، گردو و پیاز در پخت و پز شیرینی قماق بکار می‌رود. این شیرینی خوش‌طعم سوغاتی بینظیری برای گردشگران به حساب می‌آید.

گلیم بافی نیز یکی از دیگر صنایع دستی و سنتی استان محسوب می‌شود. در حال حاضر در بیشتر روستاها و شهرهای استان به این هنر اشتغال دارند. نقوش گلیم اغلب به شکل هندسی است و بافنده با الهام گرفتن از اطراف طبیعت خود، نقش می‌زند. رنگ گلیم نیز بر گرفته از طبیعت پیرامون و غالب رنگ‌های تند و شاد مانند قرمز، نارنجی، کرم، سبز، سرمه‌ای است.

لاک تراشی لاک تراشی در مناطق روستایی و جنگلی مورد توجه پیشه وران هنرمندان بوده و انواع سازه‌های آن براساس نیاز زندگی روزمره گسترش یافته‌است. روستاییان ساکن مناطق جنگلی درگذشته بیشترین نیازهای خود را از چوب تهیه می‌کردند و در ساخت لوازم چوبی از مهارت خوبی برخوردار بودند. استادکاران بااستفاده از ریشه و تنه درختان بدون بهره گیری از ابزار کار امروزی ظروف چوبی مانند جوله، کلز، لاک دانه پاش، قند چوله، تنباکو چوله، قاشق، ملاقه، کترا، می‌ساختند. هنر لاک تراشی یک کار ابتکاری است و جنگل نشینان با شناختی که از انواع درختان جنگلی دارند برای ساخت مصنوعات چوبی از ریشه و چوب درختان ویژه‌ای با استفاده از ابزار کار بسیار ابتدایی استفاده می‌کنند. درختانی که از چوب آنها برای این کار بهره می‌گیرند افرا، راش، ملج، توسکا، ممرز، شمشاد، نم دار و انجیلی است. ظروفی که از ریشه درختان ساخته می‌شود سبک تر و در برابر سرما و گرما مقاوم تر است ترک بر نمی‌دارد و در اثر ضربه به سادگی نمی‌شکند لاک تراشان معتقدند ظروفی که از ریشه درختان تهیه می‌شود، اگر خوب نگه داری شود عمر مفید آنها دست کم بالای صد سال خواهد بود.

نمد مالی در بیشتر مناطق استان مازندران به خصوص درمنطقه کجور و روستاهای اطراف رامسر رواج دارد. ماده اصلی نمد پشم و گوسفند و به رنگ‌های طبیعی مانند سفید و سیاه و قهوه‌ای و برای نقش اندازی آن از پشم‌های رنگ شده شیمیایی بهره می‌جویند .